Podkowiec Mały - Środowisko

    Jest gatunkiem ciepłolubnym. Występuje na wyżynach i w niższych partiach gór. Unika terenów otwartych. Preferuje lasy liściaste lub mozaikę środowisk z bogatą siecią zadrzewień i zakrzewień oraz tereny krasowe i skaliste, najlepiej w pobliżu wody. Tereny te stanowią jego żerowisko.
    Pierwotnie schronienia podkowca stanowiły jaskinie, które były wykorzystywane zarówno zimą jak i latem. Obecnie w naszej szerokości geograficznej kryjówki letnich kolonii rozrodczych stanowią przede wszystkim nieużytkowane i dobrze nagrzane strychy budynków (głównie sakralnych). Rzadziej są to ogrzewane piwnice. Na południu Europy podkowce wykorzystują również jaskinie i tunele. Samce latem można spotkać również w różnego rodzaju podziemiach i piwnicach. Dostępność kryjówki dla podkowca małego jest warunkowana obecnością odpowiedniej wielkości wlotu (co najmniej 12 x 12 cm), ponieważ w przeciwieństwie do pozostałych krajowych nietoperzy nie potrafią przeciskać się przez szczeliny.
    Podkowce zimują w jaskiniach, sztolniach, rzadziej w piwnicach i budynkach. Do hibernacji wybierają schronienia ciepłe (najczęściej 6-9 °C) i o dużej wilgotności. Okres hibernacji w Europie środkowej trwa od października do kwietnia. Podkowiec mały jest gatunkiem osiadłym. Odległość pomiędzy kryjówkami zimowymi oraz letnimi, nie przekracza z reguły 10 km. Najdłuższy stwierdzony przelot tego gatunku to 153 km.

Fot.1:

Fot.2:

Fot.3:

Fot.4:

Polskie Towarzystwo Przyjaciół Przyrody "pro Natura"